چه كنيم رفلاكس معده نگيريم؟

 

دراز كشيدن در فاصله كوتاه پس از غذا خوردن ، مصرف نوشابه‌هاي گازدار ، سيگار كشيدن ، استرس و فشارهاي رواني و پوشيدن لباس‌هاي تنگ مي‌تواند باعث رفلاكس معده شود.
رفلاكس اصولا بيماري آزاردهنده‌اي است كه علائم رفلاكس فرد مبتلا را آزار مي‌دهد و مي‌تواند در فعاليت‌ها و كارهاي روزانه او اختلال ايجاد كند.
برخي علائم رفلاكس با بيماري‌هاي ديگر اشتباه مي‌شود مثلا درد قفسه سينه ناشي از رفلاكس با دردهاي قلبي اشتباه گرفته مي‌شود و در چنين مواردي حتما بايد بيماري خطرناك‌تر يعني بيماري قلبي را در نظر گرفت و اگر از نبود مشكلات قلبي مطمئن شديم سپس به رفلاكس معده بپردازيم چرا كه همان‌طور كه گفته شد رفلاكس بيماري آزاردهنده‌ و خطرناك نيست.
 هنوز به درستي علت رفلاكس مشخص نشده است اما برخي عوامل باعث بروز و تشديد رفلاكس مي‌شود كه مهم‌ترين آن عوامل پرخوري، سريع غذا خوردن و كامل نجويدن غذا يا غذا خوردن با استرس و نگراني‌، مصرف غذاهاي بسيار چرب، تند و شور، مصرف ادويه و فلفل زياد، سيب‌زميني سرخ‌كرده، مصرف غذاهاي حاوي ادويه، سير، پياز، نگهدارنده‌ها نظير سوسيس و كالباس، مصرف سس‌هاي چرب و پرنمك بخصوص سس قرمز، مصرف مركبات ترش مثل پرتقال و نارنگي ترش و مصرف كافئين زياد مثل شكلات‌، قهوه و نسكافه است.
 مصرف زياد چاي بخصوص اگر پررنگ بوده و تازه دم هم نباشد، مصرف نان‌هايي كه خمير آنها به خوبي نمي‌پزد مثل نان باگت، نان سفيد، نان بربري و چاقي و افزايش وزن، دراز كشيدن در فاصله كوتاه پس از غذا خوردن، مصرف الكل و نوشابه‌هاي گازدار، سيگار كشيدن، استرس و فشارهاي رواني و پوشيدن لباس‌هاي تنگ مي‌تواند باعث رفلاكس شود.

داروهاي امپرازول، مفيد براي رفلاكس
 امروزه داروهاي بسيار موثري براي درمان رفلاكس وجود دارند. مهم‌ترين داروهايي كه به اين منظور به كار مي‌روند داروي امپرازول و هم‌خانواده‌هايش نظير پانتوپرازول، رابيپرازول و لانسوپرازول هستند. علاوه بر اين‌ها داروهايي نظير رانيتيدن و فاموتيدين نيز مي‌توانند در برخي موارد موثر باشند.
 پزشك معالج درمان را شروع مي‌كند و بر حسب نياز آن را ادامه خواهد داد. در بيش از نيمي از موارد فرد مبتلا به رفلاكس نياز به درمان درازمدت (سال‌ها) با دارو دارد. داروهايي نظير امپرازول را مي‌توان براي مدت طولاني (حتي سال‌ها) استفاده كرد. اگرچه عوارض معدودي با اين داروها گزارش شده است اما در مجموع كنترل علائم رفلاكس در درازمدت با اين دسته داروها بسيار موفقيت‌آميز و مطمئن است.

انسولین

ساختمان شیمیایی انسولین

انسولین پلی پپتیدی است که از دو زنجیره پپتیدیAوB تشکیل یافته است.این دو زنجیره به کمک دو پل دی سولفور با یکدیگر اتصال دارند.انسولین در غلظتهای فیزیولوژیک به صورت مونومر ساده می باشد و در غلظتهای بالاتر پلیمریزه شده و ساختمان کمپلکس را به خود می گیرد و یونهای روی(Zn)نقش بسیار مهمی در ایجاد این کمپلکس بر عهده دارند.

بیوسنتز انسولین

بیوسنتز انسولین در درون سلولهای بتای جزایر لانگرهانس پانکراس صورت می گیرد.ابتدا هورمون به صورت"پری پروانسولین" توسط ریبوزومهایی که بر روی شبکه آندوپلاسمی خشن سلولها قرار گرفته اند٬ ساخته می شود.این پیش ساز به داخل شبکه آندوپلاسمی هدایت می شود.در داخل شبکه این قطعه جدا شده و پیش ساز به "پروانسولین" تبدیل می شود.آرایش فضایی این مولکول به صورتی است که شرایط ایجاد پلهای دی سولفور را فراهم می سازد.

در ساختمان پروانسولین از جهت ریشه آمین انتهایی٬ابتدا زنجیره B قرار گرفته که به یک اسیدآمینه به نام"پپتیدC"متصل شده و انتهای دیگر پپتیدC با زنجیره A پیوند یافته است.پروانسولین به داخل دستگاه گلژی منتقل شده تا تحت تاثیر آنزیمهای پروتئولیزکننده قرار بگیرد.مولکولهای انسولین آزاد می شوند که پس از تجزیه دو زنجیره Aو B پپتیدC آزاد می شود.دو زنجیره AوB بوسیله پیوندهای دی سولفور به هم متصل شده و انسولین کامل را بوجود می آورند.ساختمان و شکل دانه های ترشح کننده انسولین در حین عبور از غشای پلاسمایی تکمیل می شود. این هورمون با یون روی ترکیب شده و هگزامرهایی را تشکیل می دهند.این دانه ها تحت تاثیر تحریکات خاصی با غشای سلول درآمیخته ومحتوای خود را به روش اگزوسیتوز به خارج می ریزند.

ترشح و آزادسازی انسولین

سلولهای بتا انسولین را در دو فاز آزاد می کنند.در فاز اول ٬انسولین در پاسخ به افزایش گلوکز خون به تندی آزاد می شود.فاز دوم٬رهاسازی پایدار و کند وزیکولهای تازه تشکیل شده است که خود مختار از مقدار گلوکز خون رها می شوند.که ما فاز اول را شرح می دهیم.

شرح فاز نخست:گلوکز از راه ناقل گلوکز(GLUT2)وارد سلول بتا شده.گلوکز وارد فرآیند قندکافت و چرخه تنفسی می شود٬جایی که ATPپرانرژی از راه اکسایش(اکسیداسیون) بدست می آید.کانالهای یون پتاسیم که توسطATP کنترل می شوند٬ به علت وابستگی به مقدارATP (و به دنبال آن ٬گلوکز خون) بسته می شوند وغشای سلول غیر قطبی(دیپولاریزه) می شود.در دیپولاریزاسیون٬کانالهای یون کلسیم باز می شوندو یون کلسیم وارد سلول می شود.افزایش میزان کلسیم٬فعال شدن فسفولیپاز را موجب می شود که فسفولیپیدهای غشای سلول را می شکافد. در نهایت افزایش میزان کلسیم٬موجب می شود که انسولین سنتز شده که در وزیکولهای ترشحی نگهداری می شد٬رها شود.

این مراحل روند کلی رهاسازی انسولین را بیان می کند.البته انسولین تحت تاثیر عوامل دیگری نیز آزاد می شود.