وبلاگ دانشجویان علوم آزمایشگاهی ارومیه

روش بیوره: در این روش پپتیدهایی با حدقل ۲ باند پپتیدی در محلول رقیق قلیایی با یون مس ترکیب شده و ایجاد کمپلکس بنفش رنگ میکنند که در طول موج ۵۴۰nm شدت رنگ اندازه گیری میشود. شدت رنگ با غلظت پروتئین نسبت مستقیم دارد. در دستگاه های اتوماتیک امروزه نمونه در ۲ کانال تقسیم میشود. در کانال اول نمونه با معرف بیوره و در کانال دوم نمونه با بلانک مخلوط شده و سپس هردو به کلریمتر رسیده و با اندازه گیری شدت رنگ و محاسبات توسط دستگاه غلظت پروتئین گزارش میشود.

روش کجلدال: از آنجاییکه ۱۶٪ از وزن پروتئین را ازت تشکیل داده است بنابراین در این روش با اندازه گیری میزان ازت و قرار دادن در رابطه زیر میزان پروتئین محاسبه میشود.

ازت×16/100

روش مرجع اندازه گیری روش کجلدال و روش ارجح و پرکاربردتر روش بیوره میباشد.

Dye binding method: در این روش از کوماسی برلیانت بلو -۲۵۰ استفاده میشود. این ماده در فرم آزاد دارای ماکزیمم جذب نوری در طول موج ۴۶۵nm بوده که بعد از اتصال با پروتئینها دارای ماکزیمم جذب نوری در طول موج ۵۹۵nm میشود. بنابراین با اندازه گیری تغییرات جذب نوری این ماده میتوان غلظت پروتئین ها را تعیین کرد. این روش بیشتر برای اندازه گیری پروتئین های ادرار و مایع نخاع مناسب میباشد.

روشهای کدورت سنجی با استفاده از اسید سولفو سالیسیلیک و یا اسیر تری کربوکسیلیک جهت اندازه گیری پروتئین ادرار و مایع نخاع کاربرد دارد.

مقادیر نرمال: مقادیر نرمالی برای این تست به صورت یک مرجع مشخص ذکر نشده است زیرا این مقدار تحت تاثیر فاکتورهایی مانند سن، جنس،طریقه جمع آوری نمونه و همچنین متد آزمایش متفاوت میباشد و بنابراین  توصیه میشود که هر آزمایشگاهی براساس فاکتورهای فوق مقادیر  نرمال را تهیه نماید. ولی به طور معمول محدوده ای بین ۸۵-۶۰ به عنوان محدوده نرمال در نظر گرفته شده است.

مقادیر غیر نرمال: آنچه مهم است این است که کاهش میزان پروتئین توتال میتواند به دنبال کاهش میزان آلبومین در بیماریهایی مانند بیماری های کبدی، کلیوی، عفونتها و یا بیماری هایی با اشکال در جذب و هضم یک پروتئین باشد وافزایش آن در مواردی مانند پاراپروتئینمی، لنفوم هوچکین و لوسمی ها دیده میشود. در واقع این تست یک تست غربالگری برای بررسی وضعیت های فوق بوده که در صورت مقادیر غیر نرمال توسط سایر تستها بررسی های دقیق تری انجام میگیرد. در بسیاری از موارد علاوه بر میزان پروتئین توتال نسبت آلبومین به گلبولین(A/G)  نیز بررسی میشود. این نسبت از طریق اندازه گیری مستقیم پروتئین توتال و آلبومین و محاسبه میزان گلبولین به دست میاید. A/G در حالت نرمال بیشتر از ۱ میباشد. ( آلبومین ۶۰٪ از پروتئین توتال است). کاهش این نسبت میتواند بیانگر کاهش آلبومین و یا افزایش گلبولین ها باشد. کاهش آلبومین در بیماری هایی  مانند سیروز کبدی و یا سندرم نفروتیک و افزایش گلبولین ها در موارد افزایش تولید آنتی بادی ها مانند مولتیپل میلوما و یا بیماری های اتوایمیون مشاهده میشود. افزاش میزان A/G نیز در موارد کاهش تولید گلبولین ها به ویژه گاما گلبولین ها میباشد مانند برخی از سندرم های نقص ایمنی و برخی از لوسمی ها. برای رسیدن به تشخیص دقیق تر نیاز به بررسی های بیشتر توسط تستهایی مانند تستهای کبدی، الکتروفورز پروتئین های سرم میباشد.