نشسته ام و با حسرت به این عکس نگاه میکنم.
عکسی گرانبها که با پیکسل ناچیز یک تلفن همراه گرفته شده اما تمام روح ما را در می نوردد . اینجا کلاس درس استاد شفیعی کدکنی است ( به کجا چنین شتابان گون از نسیم پرسید ... به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم....)
توضیح دیگری لازم نیست. این عکس همه تاریخ عشق ورزی را در بر دارد.
 به این عکس میتوان ساعتها چشم دوخت و بغض آفرید .

درود بر استادانی که هنوز درس عشق و انسانیت را با صدایی شیوا بیان می کنند .

منبع:www.pinel.blogfa.com